Wednesday, February 19, 2014

Sod Ba Ro.

Last night was terrible. I almost explode. Note the word, almost.
Ada saja benda yang tak kena.
Ada saja benda nak marah.
Panas sangat kot, haha. *salahkan cuaca pulak.

Aku seorang yang sangat panas baran.
Tapi, aku punya level of tolerance jugak sangat tinggi.
Sama dengan level of ignorance aku.
Sebab tuh aku susah nak naik angin.
Semalam, tetiba aku rasa nak pecah.

Hati rasa gelisah, mula nak marah orang.
Bermula dari orang blok kereta--
Sampai ke malam di mana kawan aku buat hal.
Benda kecik, tapi aku naik angin.
Hati rasa tak tenang.

Aku PM FB kawan aku. Mintak nasihat dia. 
Aku cakap sama dia--
"Aku nih, dah jauh sangat kot dari Allah. Itu pasal hati gelisah semacam. Tak tenang rasa."
Dan seperti kawan yang baik, dia nasihat aku, bercerita itu ini mengenai untungnya sabar di dunia. 
Apa ganjaran orang yang sabar di akhirat nanti.
INSAF.

Kawan aku cakap-
"Sekurangnya, hang taw hati hang tak tenang. Hang cuba carik jalan penyelesaian. Itu kan dah tunjuk tanda Allah nak hang balik pada Allah?"
*menitik ayaq mata.

Few minutes after that, room mate aku datang bilik aku.
Aku bercerita dekat dia. Aku cakap aku asyik nak marah orang je sekarang.
Kemudian aku cakap-
"Kak Shida nih, dah jauh sangat dari Allah. Itu yang hati tak tenang tuh."

Dia pegang lembut bahu aku-
'Jangan cakap macam tuh kak Shida. Allah nak uji akak.
Allah nak akak belajar erti sabar, Allah nak latih akak cakap elok-elok dengan orang.
Bila tengah marah ke, tak marah ke.
Ujian Allah, mendekatkan lagi akak pada Allah."
*berkolam mata aku dengar dia cakap camtuh.

Hikmah banyak sangat masa aku hampir gila semalam.
- didatangkan kawan aku yang aku pm fb tuh
- room mate aku datang masuk bilik dan bagi nasihat
- junior aku tetiba invite aku like 1 page kat FB, yang mana bila aku bukak page tuh, page tuh berkaitan dengan sajak/puisi berunsur ke-Tuhan-an.

Haih Tuhan--
Terima kasih- hadirkan mereka dalam hidup aku.
Terima kasih-untuk semua yang Engkau berikan.
Terima kasih Tuhan.
 
"Maka yang mana satu di antara nikmat-nikmat Tuhan kamu, yang kamu hendak dustakan 
(wahai umat manusia dan jin)?"
-Surah ar-Rahman, ayat 13- 


Sunday, February 9, 2014

Boyfriend?

Hahaha. Umur dah cecah 24 tahun. Well, not exactly kalau ikut birthday. 
Makin lama, makin berusia.
Balik rumah, mak dah tanya soalan cepumas.
Aku? Gelak je laa jawabnya.
Mak suruh cari boyfriend kat UIA.
Malas nak menjawab, aku buat endah tak endah. Pura-pura tengok TV.

Bila fikir, aku tengok sekeliling aku.
Tengok perangai orang bercinta.
Fikir balik cerita cinta aku yang DULU--
Aku tak nak dah bercinta.
Biar lah orang kata tak laku--
Aku tak peduli.

Bila bercinta, ber-couple, mesti nak keluar sesama--
Jalan-jalan pegang tangan.
Tangkap gambar bersama berdua.
You know? Stuff couples did.
Ya, aku tak kata semua orang buat macam tuh. Tapi--kebanyakan.

Iman kita nih, tak boleh dijangka--
Kejap turun, kejap naik.
Dan bagi aku, iman aku tak cukup kuat nak tepis semua dugaan tuh.
*dugaan nafsu nak pegang tangan, jalan berdua, tengok wayang.
Aku tak berani ambil risiko.

Kahwin--biarlah cuma sekali seumur hidup.
Dan biarlah kekal sampai ke mati.
Bersama berdua hingga ke syurga Allah.
Benda yang couple semua buat tuh--
Biarlah kami buat bersama-- bila dah halal untuk masing-masing.

Bakal suami aku--
Aku letak piawaian untuk dia.
Ada syarat untuk dia penuhi.
Akan di lihat dia dari semua sudut.
Baik dunia mahupun akhirat.
Macam mana pun, suami yang akan bimbing isteri dalam rumah tangga nanti.
Kalau aku tak nilai semua benda ni, mampu ke bertahan rumah tangga aku?

Eh, dari topik mak suruh carik boyfriend sampai ke topik bakal suami, haha.
Jauh benor hang tersasar Shidah oiii..